پیرمردی صبح زود از خانه‌اش خارج شد. در راه با یک ماشین

تصادف کرد و آسیب دید. عابرانی که رد می‌شدند به سرعت او را به 

اولین درمانگاه رساندند. 

پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند سپس به او گفتند: 

باید ازتو عکسبرداری شود تا جایی از بدنت آسیب ندیده باشد. پیرمرد 

غمگین شد و گفت عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست. 

پرستاران از او دلیلش را پرسیدند. پیرمرد گفت زنم در خانه سالمندان

است. هر صبح آنجا می‌روم و صبحانه را با او می‌خورم. نمی‌خواهم دیر شود! 

پرستاری به او گفت: خودمان به او خبر می‌دهیم. پیرمرد با اندوه 

گفت: خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد. چیزی را متوجه نخواهد شد!

حتی مرا هم نمی‌شناسد! 

پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا

هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می‌روید؟

پیرمرد با صدایی گرفته، به آرامی گفت:

اما من که می‌دانم او چه کسی است...!